06/30 AMS BKK TPE

Dit is de eerste keer vliegen! Ontzettend leuk natuurlijk bij opstijgen en landen. Voor de rest heb ik een beetje geslapen, een aantal films (gedeeltelijk) gezien en gesproken met de Philips software-ingenieur naast me, die de reis vier keer per jaar doormaakt tot Thailand. Chen laoshi is de hele reis in de buurt geweest en het was best gezellig om haar er bij te hebben. Van Bangkok naar Taiwan zat er een Taiwanese vrouw naast me die geen Engels kon, dus daar heb ik alvast drie uurtjes kunnen warmlopen voor het Taiwanese accent in het standaard Chinees. Op Taoyuan airport heeft Chen ons op een shuttlebus gezet naar Taipei.


Helaas kwamen Mon Xia en ik te laat aan bij mijn appartement, dus de landlord was alweer weg gegaan. In de stromende regen had een taxi (ongeveer twee euro voor 10 minuutjes) ons afgezet bij het appartement. Alle taxichaffeurs zijn aardig en een aantal ervan hebben een vette glimlach die nooit verdwijnt. Ik heb een stuk of vijftien keer gebeld met de telefoon van de Toyota garage onder mijn appartement, maar hoe vaak ik hem ook probeerde te betalen, hij wilde het niet accepteren. "No money, no money" en een brede glimlach. Het was wel gelukt om met de landlord in contact te komen, maar die was aan het werk en kon 's avonds pas komen. We zijn in de tussentijd naar het appartement van Pieter & Martho gegaan en hebben 's avonds de kamers geregeld.


De hitte... is wel heel erg wennen. Maar na de eerste twee dagen is het al okay. In Nederland kan je prima stevig doorlopen. Als je dat hier doet loopt het zweet aan alle kanten naar beneden. Alles hier is ontzettend intressant vormgegeven op een soort willekeurige, vrijvormige manier. Sommige gebouwen zijn heel vies aan de buitenkant, hebben barsten aan de buitenkant, grote stalen hekken aan de buitenkant, maar aan de binnenkant is alles ontzettend strak ingericht en ziet het er weer heel erg duur uit.


Scooters zijn overal. Als het verkeer stilstaat voor een stoplicht staan er eerst 30-60 scooters en daarna komt er een stroom auto's zonder einde. De authoriteit van stoplichten is niet heilig voor automobilisten; als het voetgangersstoplicht op groen gaat, rijden auto's en scooters gewoon door, maar dan voorzichtig de voetgangers mishoudend of ze duwen er gewoon heel langzaam aan doorheen. Een stad die nooit slaapt; 's nachts is er nog steeds overal verkeer en lopen er tientallen mensen op straat.


Gelukkig stond dit er nog op zeg!! Ik heb dit rond acht uur geschreven in een internetcafe, maar na een uur ging de computer uit en had ik hem niet geupload. Gelukkig maakt Blogspot een autosave! De eigenaar van het internetcafe zegt dat hij ook wel een headset heeft en dat ik hier mijn foto's kan uploaden, dus ik zal binnekort wat foto's erop zetten. Op de universiteit kan ik ook wel internetten, maar die computerzalen gaan al dicht om vijf uur 's middags.